فریدالدین ابوحامد محمدبن ابوبکر ابراهیم‌بن اسحق عطار کدکنی نیشابوری، شاعر و عارف نام‌آور ایران در قرن ششم و آغاز قرن هفتم است. ولادتش به سال 537 قمری در کدکن از توابع نیشابور اتفاق افتاده است. از ابتدای کار او اطلاعی در دست نیست . آثار بسیاری را به او نسبت داده ‌ اند که بعضی از آنها به سبب رکاکت الفاظ و سستی فکر و اندیشه، مسلما از عطار نیشابوری نیست و از شاعر دیگری است که به عطار نسبت یافته است. با این حال باید متوجه بود که نفی انتساب بعضی از منظومه‌های منسوب به عطار نیشابوری، دلیل آن نمی‌شود که آثار منظوم او را اندک بدانیم زیرا شاعر خود کثرت اشتغال خویش را به شعر و به نظم منظومه‌های گوناگون یاد کرده است . اثر منثور عطار، کتاب تذکره‌الاولیاء او است که از کتب مشهور پارسی و ازجمله مآخذ معتبر در شرح احوال و گفتارهای مشایخ صوفیه است. نثر آن ساده و دور از تکلف و مقرون به فصاحت طبیعی کلام پارسی است و تألیف آن باید در پایان قرن ششم یا اوایل قرن هفتم صورت گرفته باشد. عطار در قتل‌عام نیشابور به سال 618 قمری به دست سپاهیان مغول به شهادت رسید و مزار او در جوار آن شهر است.